Perspectief (zelfst. naamw.) punt van waaruit je naar iets kijkt, ‘een probleem vanuit een heel ander perspectief bekijken’.
Ooit zwierf ik samen met mijn vriend door Friedrichshain in Oost-Berlijn. Onkruid woekerde tussen de betonnen blokken, bierdopjes verspreid over straat, verlaten fabrieken met muren waar de graffiti van afbladerde, een straatmuzikant op blote voeten en een gitaar met drie snaren. “Best lelijk en kil. Een beetje grimmig ook, die sfeer,” zei een vriendin later. Maar wij werden verliefd. Verliefd op de kleuren, de kunst, de mensen, de muziek, de eettentjes op iedere straathoek, hoe oud en nieuw moeiteloos in elkaar overvloeide. Wij vonden het prachtig.
Ik bedoel maar, wat is precies mooi? Wat is bijzonder? Wat is raar? Of belangrijker nog: wat is normaal? Het is allemaal een kwestie van perspectief. Of perspektyf, op z’n Fries. We kunnen ’t gerust een kunst van leven noemen: loskomen van de standaarden, van de algemeen geldende “waarheden” om de wereld vanuit verschillende perspectieven te zien. Zonder oordeel. Zonder standpunt. Zoals een kind dat dan. Dan komen de verrassingen vanzelf!